راز ماندن

کـــوه پرســــــــــید ز رود ، زیــر این سقف کبــــــــــود، راز مانــــــدن در چیست؟ گفت : در رفتـــــــــــن من. گفت : و مـــــــــــــــــــن ؟ گفت : در مانـــــــدن تـــو، بلبلـــــــی گفت : و من ؟ خنده ای کـــــــرد و گفت: در غزلـــــخوانی تـــــــــــو، آه از آن آبـــــــــــــــــــــادی که در آن کــــــــــــــــوه رَوَد، رود مــرداب شـــــــــــــــود بلبل بیچاره سرش را به گریبان بِبَرَد و نخواند دیگر من و تو بلبل و کوه و رودیم،
راز ماندن جز در خواندن او ، ماندن تو ، رفتن یاران سفر کرده مان نیست بدان

زنده یاد ، 

ابوالفضل سپهر